Στην Μονεμβασιά, από ποικιλίες σταφυλιών της περιοχής φτιαχνόταν εκείνους τους καιρούς και ο «μονεμβασίτης οίνος». Διάσημος, ίσως ο διασημότερος και εκλεκτότερος της εποχής, αναφέρθηκε ακόμα και στα έργα του Σέξπιρ. Σήμερα συναντάμε τον όρο «Malvasia» σε οίνους με Ονομασία Προελεύσεως που παράγονται στη Βόρεια Ιταλία, αλλά κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει πως φτιαχνόταν το κρασί της Μονεμβασιάς στα χρόνια του Μεσαίωνα. Ο μύθος του πάντως παραμένει ισχυρός ως τις μέρες, όπου έχει κανείς δύο τρόπους για να φτάσει στη Μονεμβασιά. Ακτοπλοϊκώς και οδικώς όπως έλεγαν οι παλιοί. Ακτοπλοϊκώς μόνο το καλοκαίρι και μόνο με ιπτάμενα δελφίνια.84 ναυτικά μίλια απ’ τον Πειραιά είναι η απόσταση. Οδικώς όλο το χρόνο και μέσα από πολλές εναλλακτικές διαδρομές.Αν ξεκινάς από την Αθήνα με μοναδικό σκοπό να φτάσεις τότε η κλασική διαδρομή Αθήνα-Κόρινθος-Τρίπολη-Σπάρτη-Μολάοι-Μονεμβασιά είναι η πιο σύντομη λύση. Το δρομολόγιο αυτό μέχρι την Τρίπολη προσφέρει την άνεση των αξιοπρεπών αυτοκινητοδρόμων Αθήνας-Ισθμού και Κορίνθου-Τριπόλεως. Από εκεί και κάτω είναι λιγότερο άνετο, αλλά πολύ πιο όμορφο. Το κομμάτι Τρίπολη-Σπάρτη, ημιορεινό που σε πολλά του σημεία περιβάλλεται από όμορφη φύση και από αυτό που η δασκάλα της Πρώτης Δημοτικού αποκαλούσε «ωραίο τοπίο». Ο δρόμος είναι σημαδεμένος με άπειρα εικονοστάσια, και με τρία μνημεία για τα θύματα τριών διαφορετικών ομαδικών εκτελέσεων στη διάρκεια της Κατοχής. Οι δύο από αυτές έγιναν στο Μονοδέντρι. Είναι γνωστό άλλωστε πως η περιοχές του Ταΰγετου και του Πάρνωνα υπήρξαν σημαντικότατα κέντρα ανάπτυξης του εθνικοαπελευθερωτικού αντάρτικου από το Ε.Α.Μ.
Από τη Σπάρτη και μετά πέφτεις στον κυρίως λακωνικό κάμπο και την κοιλάδα του Ευρώτα και μέσα από ελαιώνες και περιβόλια γεμάτα «φαιδράς πορτοκαλέας» περνάς από Σκάλα, Βλαχιώτη και φτάνεις στους Μολάους. Από εδώ η Μονεμβασιά απέχει λίγο κι αν έχεις χρόνο-που γιατί να μην έχεις;- θα είναι καλό να χαθείς στα μικρά επαρχιακά δρομάκια που οδηγούν από το ένα στο άλλο χωριό της περιοχής. Δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά είναι η πιο αξιόπιστη απεικόνιση του σύγχρονου μεσογειακού τοπίου της ελληνικής επαρχίας. Τα πληγώνουν μόνο κάτι οικοδομές στα πιο αταίριαστα σχήματα (και χρώματα), αλλά θα βρεις και πολλά πέτρινα με την τετράριχτη κεραμοσκεπή, το διαχρονικότερο σύμβολο της λαϊκής αγροτικής αρχιτεκτονικής. Γι αυτά τα μέρη, συχνά όμοια σε όλη την Πελοπόννησο, έγραψε ο Γκάτσος.
Αν ξεκινάς (πάλι από την Αθήνα) με σκοπό να ταξιδέψεις τότε διάλεξε τη διαδρομή που πάει από την ανατολική ακτή της Αρκαδίας, την Κυνουρία, και φτάνει στο Λεωνίδιο. Από εκεί για να περάσεις τον Νότιο Πάρνωνα και να φτάσεις στη Μονεμβασιά έχεις πολλές επιλογές, όλες μέσα από εξαιρετικές ορεινές διαδρομές. Άνοιξε τον χάρτη, διάλεξε και πάρε (την μακρύτερη...) είναι όλες υπέροχες και περνάν από εκπληκτικά χωριά σαν τον Κοσμά , το Μαρί, τα Πελετά, τη Ρηχειά και άλλα πολλά όλα πανέμορφα. Θα δεις εικόνες σαν αυτή:
Στην επιστροφή πάλι από την ίδια περιοχή διάλεξε έναν άλλο δρόμο και πρόσεξε μόνο όταν σταματάς για να κοιτάξεις τα βουνά και τη θάλασσα του Μυρτώου να μην αφήνεις τ’ αυτοκίνητο πάνω στη στροφή. Έτσι κι αλλιώς το Μεγάλο Βιβλίο του οδοιπόρου συμβουλεύει: «Να Φεύγεις Γρήγορα και να Επιστρέφεις Αργά» , όσο περισσότερο αργήσεις να επιστρέψεις λοιπόν, τόσο το καλύτερο.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου