Η Παλιά Εθνική...

...ήταν κάποτε η μόνη "εθνική". Δηλαδή αν κάποιος ξεκινούσε για την Κόρινθο θα πήγαινε από Ελευσίνα. Αν ξεκινούσε για τη Θήβα, πάλι από Ελευσίνα θα πήγαινε.

Αθήνα, Χαϊδαρι, Ελευσίνα, Μέγαρα, Ισθμός. Αυτό ήταν για δύο περίπου χιλιετίες δρομολόγιο της μίας μέρας. Δηλαδή μια απόσταση που όποιος ταξίδευε μπορούσε -σε κανονικές πάντα συνθήκες, δηλαδή χωρίς ιδιαιτέρως άσχημα καιρικά φαινόμενα ικανά να επιρρεάσουν ανθρώπους και ζώα- να τη διανύσει σε οκτω ώρες. Στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων ο χρόνος των οκτώ ωρών μειώθηκε αισθητά. Σήμερα αρκεί μόνο μία, αλλά δεδομένου ότι η Παλιά Εθνική λέγεται παλιά διότι υπάρχει και μια νέα η οποία μειώνει ακόμα περισσότερο την απόσταση σε τρία τέταρτα της ώρας, λίγοι πλέον τη χρησιμοποιούν.

Κάποτε φαίνεται ο δρόμος ήταν τόσο δύσβατος και επικίνδυνος που έδωσε τροφή στις ιστορίες για τον Προκρούστη και τον Σκίρωνα, αιμοχαρείς ληστές και οι δύο που ενσαρκώνουν στην ελληνική μυθολογία τους κινδύνους του ταξιδιού. Ο πρώτος χρησιμοποιούσε ένα κρεβάτι και εναρμόνιζε τους περαστικούς, από την περιοχή των Μεγάρων που βρισκόταν, στις διαστάσεις αυτού του κρεβατιού. Στους ψηλώτερους έκοβε ό,τι περίσσευε και τους κοντύτερους τους τραβούσε μέχρι να έρθουν στις διαστάσεις της "προκρούστειας κλίνης". Ο Σκίρων είχε λιγότερη φαντασία. Απλώς κατακρήμνιζε τους ταξιδιώτες από τους βράχους της Κακιάς Σκάλας, των "Σκιρωνίδων Πετρών" όπως λεγόντουσαν. Τα υπόλοιπα τα αναλάμβανε μια τεράστια χελώνα που ζούσε στην ακτή.

Και από τους δύο μας απήλλαξε ο Θησέας, ερχόμενος στην Αθήνα από την Τροιζήνα.

Σήμερα αν διαλέξεις την παλιά Εθνική για τον Ισθμό θα συνατήσεις πέτρινες γέφυρες απ' τις οποίες περνά ακόμη το τραίνο και θυμίζουν -ταπεινότατα βεβαίως- τα σπουδαία πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου.

Θα δεις τη θέα προς το στενό της Σαλαμίνας με τις πολλές βραχονησίδες και τα πλοία αγκυροβολημένα, στη ράδα όπως λένε οι ναυτικοί ή "αρόδου" όπως επισημοποιούν τον όρο στο Πολεμικό Ναυτικό.

Θα δεις τέλος πόσο πιο όμορφη θα ήταν η Αττική αν δεν την είχαν πληγώσει επί δεκαετίες με βιομηχανικές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια, ναυπηγεία, βιομηχανικούς μύλους και ό,τι άλλο χωράει η ασθενική συνείδηση του νεοελληνικού καπιταλισμού. Καλό δρόμο!!!